Maar helemaal suikervrij is het niet want ik gebruik agavesiroop om deze superlekkere limonade te maken.
Agave heeft inmiddels een niet zo beste naam vanwege de hoge concentratie fructose en de werking daarvan op de lever; ik geloof echter dat voor mij persoonlijk de lage glycemische waarde belangrijker is. Ik krijg géén enorme trek van dit drankje en het doet wat een goede 'lemonade' moet doen namelijk Grote Dorst lessen.
Maar voel je vrij om jouw favoriete zoetmiddel te gebruiken.
Recept is simpel en onstaan zoals veel lekkere dingen ontstaan; doordat ik niet de juiste ingrediënten in huis had om me aan het oorspronkelijk idee te kunnen houden.
In dit geval had ik ovoldoende limoenen om 'limoenchi' te maken...limonade op basis van kleine limoenen zoals ik dronk in de periode dat ik op Aruba en Bonaire woonde.
Wat ik wel in huis had waren 4 limoentjes, 2 heel zoete sinasappels en 1 citroen. En een bos munt.
Vervolgens ontstond deze heerlijke limonade;
Limonade met citrus en munt
Recept voor kan van 1,5 liter
* 4 kleine limoenen, schil eraf met dunschiller
* 1 citroen
* 2 sinasappels
* 100 gr agavesiroop (of naar smaak..)
* bos munt
* 1,25 liter water
Bos munt en limoenschilletjes met 2,5 dl water verwarmen tot het kookt.
Vuur laag en 5 minuten laten pruttelen.
Munt verwijderen anders wordt het bitter.
Af laten koelen en zeven.
Sap van limoenen en citroen erbij plus rest water.
Zoeten met agavesiroop (of ander zoetmiddel).
Ok; de Poedelprijs voor schoonheid en presentatie.
Maar maakt de 'low sugar' hem niet meteen een stuk aantrekkelijker? En het feit dat ik in deze versie roomboter/chocolade en roomkaas gebruik doet daar niets aan af. Vind ik.
Het oorspronkelijk recept is van Nigella Lawson's Kitchen.
De toevoeging 'low sugar' is voor eigen rekening; ik adoreer deze dame al meer dan een decennium maar heb haar nog niet kunnen betrappen op baksels waar ze zuinig doet met suiker.
En hoewel ik geen enkele smaakconcessie doe terwille van mijn gewichtsbeheersing heb ik wel gemerkt dat mijn lichaam minder raar reageert op suikers die minder hoog scoren op de glycemische index dussss...
als ik een taart kan bakken die net zo lekker zoet is en toch mijn bloedsuikerspiegel niet ernstig op hol doet slaan; graag!
De combinatie van roomkaas en pindakaas is een knipoog naar een eiwitrijk tussendoortje dat mij de afgelopen maanden mijn winterspeklaag mede weg heeft doen smelten; kwark met pindakaas (evt wat steviapoeder erdoor en druppel vanille extract) en de verbrandingsmotor ging weer flink tekeer;-)
Dus nu deze taart. Overigens noem ik de engelse benaming omdat ik de nederlandse vertaling 'kwarktaart' misleidend vind; er komt geen kwark aan te pas namelijk!
Mijn boys & ik waren zeer onder de indruk van de smaken maar de buren (die meestal ongevraagd mijn baksels aangeboden krijgen) waren wat wisselend enthousiast.
Het is in elk geval wel een taart voor mensen die houden van uitgesproken smaken want het heeft niets subtiels om het lijf.
Ik heb deze taart ook in een veganistische versie gemaakt en ook over deze ben ik enthousiast!
Maar zonder roomkaas heeft het met cheesecake niets van doen dus ik zou het dan eerder Vegan Peanut Butter Mousse Cake noemen.
Erg lekker ook maar geen zure tegenhanger in de smaak die ik wel vind in het andere recept.
De struktuur is wel vergelijkbaar, mooi zacht maar loopt niet...
Peanut Butter Chocolate low sugar Cheesecake
voor de taartbodem:
200 gr digestive/tarwebiscuits
50 gr gezouten pinda's
100 gr pure chocolade in stukjes
50 gr zachte roomboter
voor de vulling:
500 gr roomkaas
3 eieren (L)
3 eidooiers (eiwitten kun je 3 maanden ingevroren bewaren om bijv pavlova mee te maken!)
100 gr rijstsiroop
75 gr suiker (de durfallen onder jullie kunnen ook suiker helemaal weglaten)
1/2 eetlepel vanilleextract
voor bovenop:
2,5 dl zure room
100 gr melkchocolade
30 gr maple syrup
1 springvorm van 23cm rond.
Verhit oven tot 170 gr
Mix in keukenmachine/blender biscuits, pinda's, pure chocolade en boter voor taartbodem. Doe de massa wanneer hij begint samen te klonteren over in springvorm en druk mengsel op de bodem en tegen de wanden om een lekkere korst te krijgen. Zet koud weg.
Doe de roomkaas, eieren en eidooiers, rijstsiroop, suiker, zure room en pindakaas in een kom en mix alles tot glad mengsel.
Schep de vulling in gekoelde taartbodem en bak de taart 1 uur in de oven maar controleer na 50 minuten. Alleen de bovenkant moet gestold en droog aanvoelen (hij mag dus 'wiebelen'). Laat de taart buiten de oven staan terwijl je de toplaag maakt.
Warm de zure room, de chocolade en de maple syrup op in een pannetje op laag vuur, terwijl je klopt om alles goed te mengen. Haal pan van vuur zodra alles gesmolten is.
Spreid de toplaag héél voorzichtig over de bovenkant van de cheesecake zodat bovenkant niet beschadigt (en anders heb je gewoon een gemarmerde taart!)
Zet de taart nog 10 minuten in de oven.
Laat de taart wanneer het uit de oven komt afkoelen in de vorm. Dek hem vervolgens af en zet tot de volgende dag in de koelkast. Haal hem uit de koelkast als je hem wilt eten, wacht even tot ergste kou er af is want dat snijdt makkelijker maar wacht niet te lang want anders wordt het te smeuïg en juist lastiger te snijden!
Blijft tot 4 dagen lekker in de koelkast en laat zich ook, goed ingepakt, prima invriezen!
Veganistische versie;
Voor de bodem heb ik veganistische tarwebiscuits én veganistische pure chocolade gebruikt (natuurwinkel). Boter vervangen door kokosolie (de ontgeurde versie).
Voor de vulling verving ik de roomkaas door 500 gram biologische tofu. In plaats van zure room gebruikte ik bio soya van Provamel.
Topping; bio soya (Provamel) ipv zure room. Ipv melkchocolade pure veganistische chocolade.
Lekker experiment vanochtend vroeg in mijn keuken;
ik had nog 1/2 granaatappel over van de aubergines Ottolenghi die ik laatst gemaakt heb en wat dikke Turkse yoghurt en een rimpelig klein appeltje. Wat te doen?
Muffins natuurlijk!
Prima manier om restjes zoet te verwerken maar aangezien ik ook druk bezig ben om alternatieven voor suiker te gebruiken in baksels ben ik met rijstsiroop aan de slag gegaan. Tevens honing toegevoegd omdat de smaak goed past bij de specerijen. 1/2 eetlepel bruine suiker omdat ik iets rokerigs wilde en de maple syrup fles leeg in de koeling bleek te staan (wat is dat toch met mannen- ook die van 7 en 9 jaar- dat ze lege verpakkingen terug zetten in de koelkast?)
Genoeg gekletst. Gewoon proberen en genieten; wij hadden de muffins in 5 minuten op. Zegt genoeg denk ik.
(Granaat) Appel Muffins
Recept voor 6 stuks, uiteraard gewoon aanpassen bij meer..
Uiteraard staat het je vrij te rommelen met de verhoudingen bloem/meel en fruit.
Maak er gewoon lekker je eigen ding van!
Ik heb -heel even- getwijfeld of ik het begin van mijn carriere als food blogger moest beginnen met een stukje over voer dat niet eens een recept behoeft maar ik doe het toch!
Dit kiekje maakt namelijk beter duidelijk dan woorden hoe ik omga met eten; als het lekker is, is het lekker.
Verder dan dat kom ik niet echt maar wie weet gaat dat veranderen want alles is in ontwikkeling zo ook mijn smaak en de wijze waarop ik die tot uitdrukking kan brengen.
Links mijn moederdagkado; een wáánzinnig mooi en inspirerend kookboek van Yotam Ottolenghi 'Plenty' waarin groente de hoofdrol speelt.
De vegetarische keuken heeft om meer dan een reden mijn interesse, niet in de laatste plaats vanwege de kosten; vlees uit de bio industrie komt hier niet in huis want ik wil niet dat dieren mishandeld worden voordat wij ze opeten. Maar ik vind het ook prettig om minder dierlijke eiwitten te eten dus naast de vegetarische keuken onderzoek ik ook de veganistische. Dat is nog een weg te gaan en hoewel ik me een tijdje terug niet kon voorstellen dat je lekkere maaltijden kan bereiden puur op basis van planten laat ik me langzaam van het tegendeel overtuigen met name dankzij een aantal zeer interessante foodblogs die ik volg waaronder Oh She Glows van Angela Liddon en My New Roots van Sarah Britton.
Máár het is bij mij zeker niet allemaal gezond en 'verantwoord' wat de keuken in- en uitkomt.
Dat maakt het ook wel lastig om mezelf een unieke plek te geven binnen de wereld van keukenschrijfsels;
het is nogal een allergaartje wat ik maak en lekker vind.
Dat gezegd hebbende val ik jullie hierbij lastig met de Ultieme Popcorn!
Met popcorn heb ik een geschiedenis; in mijn Canadese kindertijd was popcorn snackvoer nummer één voor zover ik me herinneren kan. Dat gold ook voor de plakjes 'kaas' die we destijds aten want onze Nederlandse wortels waren ook aanwezig. De kaas heette cheddar en smaakte koud naar plastic en dat doet het nog steeds!
Dat weet ik omdat ik het koop, jawel, bij de Lidl voor onder de 1 euro; buiten de koeling aangeboden in een pakje van 10 plakjes individueel verpakt in plastic.
Ik lees heel bewust de ingrediënten níet. Ik koop ze terwijl ik ze koud vies vind.
Máár vanwege het geweldig smeltend vermogen van deze kaasplakjes gebruik ik ze geregeld voor tosti's én popcorn. De smaak verandert mee met de struktuur zodra het zijn vaste vorm verliest.
Mijn favoriete popcorn smaakt geweldig smeuïg naar vroeger en pittig naar nu.
We doen hier in huis ook wel andere versies, wat zoetere bijv met maple syrup, zeezout en cardemon maar deze staat wat mij betreft op nummer één.
Ik blijf deze popcorn in ere houden zelfs na een ernstig kiesongeval vorig jaar bij het maken van Nigella Lawson's 'feest popcorn' ; voor iemand waarvan de tandarts vroeger zei dat ze rustig de kroondop van een flesje bier met haar kiezen af kon trekken, was het behoorlijk schrikken om geconfronteerd te worden met een afgebroken kies door zo'n klein niet gepoft maiskorreltje.
Jullie zijn dus gewaarschuwd; maar ook meteen voor het verslavend effekt. En een bak van deze is tevens zeer geschikt voor de ochtend na de nacht ervoor...
Cheesy Chili Popcorn
* Maak popcorn zoals je gewend bent
* Haal pan van vuur en doe naar smaak plakjes 'cheddar' erbij, duw naar bodem en verbaas je over de snelheid waarmee het een lekkere cheesy saus wordt! Roer lekker door!
* Zeezout uit de vijzel erbij
* Gemalen piri piri naar smaak erover.
Dig in & enjoy!
Vanavond ga ik met Ottolenghi aan de slag;
Aubergines met karnemelksaus en granaatappelpitten.
Lijkt me ernstig lekker ondanks mijn weerzin tegen karnemelk...
Ik heb zo van die dagen in de maand waarin chocolade meer dan de hoofdrol speelt in mijn leven; dan MOET ik 'gewoon' mijn dosis cacao en dat ging altijd gepaard met een flinke hoeveelheid suiker. Pindarotsjes, repen chocolade, chocolade ijs...het kon me allemaal niet genoeg zijn.
En nu hoop ik maar dat dit verleden tijd is want sinds een aantal dagen ben ik volledig in de ban van chocolade smoothie wat alles heeft dat mijn intense chocoladedrang kan bevredigen. Toegegeven; het is íets meer werk dan een wikkel losscheuren of de deksel van een pak ijs openen maar de beloning is navenant. Romig, zoet, koud, smeuiig en een smaakexplosie van chocolade én...het is weliswaar rijk maar oh zo gezond (zeker vergelijken met de 'chocorommel' die ik eerst verslond.)
Ik geloof niet meer dat ik terug wil. Voor mij voortaan een van deze smoothies.
De credit voor deze is volledig voor Angela Liddon van Oh She Glows; haar recept heb ik als basis genomen en nu experimenteer ik er lustig op los. crazy-woman-chocolate-blender-pudding
Zij gebruikt bevroren avocado in haar smoothie, voor mij een nieuwe sensatie; oooooh wat lekker!
Mijn variatie;
Chocolate Craving Smoothie
* amandelmelk (uit pak van natuurwinkel of zelfgemaakt) of handje amandelen/water * bevroren avocado (1/4) of 60 gr tofu (en geloof me; ik was tot voor kort tofu-hater maar het geeft hier alleen struktuur geen - rare!- smaak) * 1/2 banaan *evt bevroren frambozen (mmmm!) * lepel van je favoriete natuurlijke zoetmiddel (ik gebruik rijstsiroop) * 2 eetlepels cacao (de bittere van goede kwaliteit:-) ) Blenden maar. *wat geraspte pure chocolade maakt het nóg lekkerder.
En dan slurpen...lepelen.....blender uitlikken met je vingers...enfin; je kent het wel (zo niet; dan weet je niet wat je mist!)
Dit zou een vrolijk stukje worden over mijn ontbijt;
Roerei op z'n best, zacht en smeuïg, met gebakken tros-cherrytomaatjes.
En dat geserveerd op een van de borden die ik gisteren voor 2x niks gekocht heb op Koninginnedag.
Ik kan zo intens genieten van de kleurtjes en geurtjes; dat rood van die zoete tomaten matched zo prachtig met de rode bloemetjes op het bord!
Ik had alles nog bestrooid met een van mijn nieuwste ontdekkingen; edelgistvlokken.
Op een amerikaanse food blog die ik volg kwam ik steeds 'nutritional yeast' tegen en toen ik in de bio winkel een bus 'edel gistvlokken' zag staan, maakte ik de klik en nam het mee om te proberen.
Sindsdien hooked en mijn boys vinden het ook heel lekker, wat fijn is want het kan qua smaak goed concurreren met de (nep!)parmezaanpoeder die wij meestal hebben om budget redenen. Maar het spul is ook nog eens een goede bron van vit B (B1, B2,B3,B6) en is prettig geprijsd.
Genoeg over die vlokken. Terug naar het ei.
Ik eet sinds ik door heb dat mijn lichaam sterk reageert op eiwitten elke ochtend een ei; het voelt alsof de verbrandingsmotor dírekt aangezet wordt en het verzadigt. Snaaizin is in de loop der maanden goed onder controle, ook vanwege het feit dat ik bij het eten van koolhydraten let op de glycemische index. De KH die laag scoren beïnvloeden mijn bloedsuikerspiegel het minst en zijn favoriet.
Voor iemand die gulzig eet en kookt is het fijn om eindelijk door te hebben hoe een beetje in vorm te komen en te blijven.
Ik moet nog maar zien hoe dat straks gaat als het bakseizoen losbarst in Huize Brons, traditioneel zo rond de verjaardag van mijn jongste zoon begin oktober wat zo doorgaat via allerlei feestdagen tot 1 januari. Op die dag sta ik op de weegschaal en duik meteen daarna de keukenkasten in om mijn bakspullen zo ver mogelijk uit het zicht op te bergen en gaan er weer gezondere gerechten op tafel.
Door de week eet ik nu vanaf 1 januari elke dag een gebakken ei op toast/volkoren cracker en soms worden dat 2 eitjes. In het weekend doe ik meestal iets meer moeite en worden eieren gepocheerd, een omelet gemaakt (ook wel eens zoet) of zelfs pannenkoek met speltmeel/kikkererwtenmeel bijvoorbeeld en wat fruit en kwark erop..met steviapoeder gemaakt van honingkruid; het zoetste plantje ter wereld!
In het weekend maak ik ook graag roerei.
Ik heb een aantal jaren geleden een interessant filmpje gezien van Gordon Ramsay waarin hij zijn sublieme roerei voorbakt. Dat bewoog mij tot het gebruik van boter net als die heerlijke schreeuwlelijk van een kok (een van de meeste inspirerende bekende mannen voor solo mama's van zonen, naar mijn bescheiden mening; ik heb tijdenlang naar zijn Hell's Kitchen gekeken alsof het een opvoedprogramma betrof en daar mijn voordeel mee gedaan!).
Ook doe ik a la Ramsay de pan steeds afwisselend van de warmtebron op het koude aanrecht en behandel het als risotto (roeren,roeren,roeren.. tenslotte ís het roerei;-) ).
Ik doe er alleen een scheut slagroom door indien ik die in de koelkast heb staan...maakt het nog smeuïger (Ramsay gebruikt creme fraîche, ook lekker).
Mijn 'recept' voor de Perfekte Roerei; *Eieren in de pan met flinke klont boter, matig vuur en roeren maar..regelmatig op koude aanrecht door roeren (stolt het niet zo snel waardoor het geen droge hap wordt) en dan terug op vuur etc en dan *kruiden maar..oh ja en *een scheut slagroom erbij. Ik vind de combi met die zoete troscherrytomaatjes heel lekker~aan de tros in wat olijfolie bakken~ en sindskort nog edelgistvlokken erover. Klaar. Niets meer aan doen.
Tot zover het blije verhaal over de eitjes...
Nieuwsgierig als ik ben ontdek ik steeds meer in de voedingswereld.
Zoals ik in een eerder blog schreef en nog uitgebreider over zal bloggen, doe ik regelmatig op strak budget mijn weekboodschappen. Dan besteed ik niet meer dan 50 euro voor alles maar ik heb wel een aantal spelregels.
Deze worden bepaald door wat ik nog kan verdragen als het om de kwaliteit van het eten gaat en de grenzen van wat ik dieren wil aandoen voordat ze als vlees op onze borden belanden.
Ik ben realist en besef heel goed dat voor elk levensproces dat doorgaat een ander levensproces stopt; of het nu het graan is dat geoogst wordt voor ons brood, de wortels die uit de aarde getrokken worden om in de salade te eindigen óf het leven van een dier dat geofferd wordt om als vlees te kunnen dienen.
Ik heb zelf geen moeite met het feit dat dieren voor de consumptie gedood worden.
Ben wel een aantal jaren vegetariër geweest en miste het vlees destijds niet. Ik heb ook heel lang geroepen (toen ik wel weer vlees at) dat ik geen traan zou laten als ik nooit meer vlees zou mógen eten. Maar inmiddels eten de boys en ik al jaren vlees en doen dat met veel smaak en plezier.
Grens ligt voor mij echter bij de bio industrie; ik ben hier zo op tegen.
Ik vind het niet passen in een maatschappij die zich beschaafd noemt om dieren eerst te martelen alvorens ze tot vlees worden verwerkt (en dan laat ik de rest van de argumenten tegen de bio industrie die meer op gezondheid liggen buiten beschouwing).
Voor wat betreft eieren;
ik koop alleen scharrel. Laatst keek ik of het ook financieel haalbaar was voor ons om vrije uitloop eieren te kopen maar aangezien er zoveel eieren per week doorheen gaan hier was dat voor nu niet te doen. Dus ik koop eieren van kippen die weliswaar iets meer ruimte hebben dan de legbatterijkippen máár buiten komen deze kippen nooit en ze krijgen ook geen biologisch voer.
So be it. Kan ik vooralsnog mee leven.
Maar toen kwam ik een akelig beeld tegen op een veganistische site van vuilniszakken vol kuikentjes die op die manier verstikt werden omdat het haantjes waren en dus van geen waarde voor de pluimveehouderij!
Mijn aandacht was getrokken en ik ben meer gaan lezen en heb inmiddels ontdekt dat in Nederland per jaar 30 miljoen kuiken haantjes vergast/verdronken of levend versnipperd worden!
Dit gebeurt ook in de biologische en biologisch dynamische eierindustrie!!
Ik had geen idee. Jij wel?
Moet zeggen dat het me behoorlijk raakte, die eendagskuikens die op die manier aan hun einde komen.
Ik ergerde me ook wel enigszins omdat het me weer dwong (zo zit ik nu eenmaal in elkaar) om duidelijk stelling te nemen;
kan ik met deze wetenschap mijn dagelijks ei nog met smaak eten?
Waar ligt voor mij de grens?
Die grens ontdekte ik toen ik las dat al die versnipperde haantjes gebruikt worden voor oa katten- en hondenvoer. Vreemd genoeg kon ik toen wel leven met het idee dat de dode haantjes een doel dienen!
Ik kijk vaak naar dierenfilms en daar gaat niets er beschaafd aan toe. Zelf denk ik dat de menselijke beschaving slechts een heel dun laagje is. Daaronder zit een flink stuk dier.
Ergens koester ik dat. Puur omdat het beter bij mijn gevoel van authenticiteit past.
Maar het zou ook heel goed kunnen zijn dat ik vanwege mijn liefde voor eieren mijn geweten op deze manier probeer te sussen...
Wat mij betreft zou er een andere- meer beschaafde!- manier moeten komen om die kuikens te doden dan nu gebeurt.
Want hé ik ben ook moeder en mijn moederinstinct komt in opstand tegen zo'n inhumane dood van hummeldiertjes.
Maak zelf je keuze en doe het bewust; hieronder vind je meer info. Waardeloze Haantjes
Tot slot de foto die mij triggerde tot het vinden van meer waarheid over Het Ei;
bron:United Poultry Concern
Blij van een ei?
Op dit moment een stuk minder dan ik was toen ik iets naïever mijn eitjes tikte.
