Vlierbloesemsiroop

Wonderlijk hoe het geluk soms zo dichtbij ligt en je daar blind voor kunt blijven...

Ik heb jarenlang in Amsterdam op de begane grond gewoond met een tuin waar veel vlierstruiken stonden.
Het was bijna een jaarlijks terugkerend ritueel om in de herfst de bessen te verwerken.

Aangezien geduld niet bepaald mijn sterkste kant is deed ik het ritsen van de besjes vaak met Eric Satie op de achtergrond; die pianoklanken zorgden dat ik het - voor mijn gevoel- urenlange monotone beweging van vork langs steeltjes volhield.

Mijn motivatie was puur vanwege mijn liefde voor het eindprodukt. Naast wat potten vlierbessenjam werd verreweg de meeste oogst gebruikt om likeur te maken met brandewijn en suiker. Héérlijk.

Hoewel mij destijds wel verteld werd dat je van de bloesem ook van alles kon maken heb ik dat nooit geprobeerd.

Tot vorige week!

Getriggerd door een artikel op het internet ben ik met mijn twee zonen op 'vlierbloesemjacht' gegaan; wij hebben geen tuin meer maar dichtbij ons huis zijn veel vlierstruiken te vinden die prachtig aan het bloeien zijn en we kwamen thuis met een flinke berg (350 gr) mooie bloesemschermen.

Ik heb de bloesems eerst voorzichtig afgespoeld en daarna uit laten lekken op een doek in de hoop dat eventuele beestjes zich geroepen zouden voelen om weg te lopen.

Vervolgens ging de hele mikmak de pan in met zn 3 liter water en het sap van 1 citroen. Citroen heeft een conserverende werking maar bleek ook een frisse tegenwicht te bieden aan de verfijnd zoete bloemensmaak van de siroop.
Ik heb een aantal zware bordjes bovenop de bloesem gelegd in de pan zodat de bloemetjes goed onder water te stonden.

De pan heeft vervolgens 2 dagen op een plek gestaan in mijn keuken waar de zon zich 's middags laat zien (voor zover die zich al laat zien de laatste tijd..).
Daarna ben ik verder gegaan met de bereiding van de siroop.

Op het moment dat ik de deksel eraf haalde werd ik wild enthousiast; wat een heerlijk zoete walmen kwamen mij tegemoet.
Ik heb niets mufs of 'gisterigs' aan de geur kunnen ontdekken (iets wat ik wel las op internet).

Nee ik kreeg associaties met oranjebloesemwater, zoete vruchten en zwoele nachten...Herinneringen aan een zeiltocht die ik ooit met een minnaar maakte langs de Venezolaanse kust en de bloemengeuren die de wind onze kant op deed waaien...Die minnaar zou ik waarschijnlijk niet meer herkennen als ik hem ooit nog tegen zou komen maar die bloemengeuren staan voor altijd in mijn geheugen gegrift.
                                                                                                                                                                                            

Na het zweven weer geland op aarde en ben ik gaan zeven...

Eerst door een metalen zeef maar er ging teveel bloemgruis doorheen dus toch maar iets bewerkelijker door een theedoek. Gewoon voorzichtig gieten en rommel blijft er bovenop liggen en sap gaat er door.






Laatste stap was het verwarmen van het sap met zoetmiddel;

Ik heb 1,5 liter gemaakt met 750 gram suiker dat natuurlijk naast smaak ook een conserverende werking heeft.

Maar voor mezelf heb ik zo'n 1,5 liter met agavesiroop gemaakt (gewoon naar smaak toevoegen, wel opletten want is een stuk zoeter dan suiker en je kunt wel extra water bij de siroop doen als je het te zoet vindt maar dat gaat natuurlijk wel ten koste van de intense smaak).

Ik vind agave fijn omdat mijn bloedsuikerspiegel daar minder snel van stijgt en heb dan geen sugardip na afloop (met als extra nadeel een enorme trek na het eten van zoetigheid).

Nadeel vond ik wel dat de smaak van de siroop gezoet met agave na 2 dagen al  terugliep wat absoluut niet het geval was bij de versie met rietsuiker!

Voor beide siropen geldt dat ik gesteriliseerde potten gebruikt heb (met soda/heet water) om de siroop in te bewaren.

Al met al een geweldig geslaagd experiment -een van mijn zonen noemde het zelfs de lekkerste limonade die hij ooit geproefd heeft!- met als extra bonus voor mij dat de siroop zich ook geweldig laat mixen met wodka;

daar kan mijn normale mix (lime cordial) niet tegenop!

Ik heb die vlierbloesem-wodka meegenomen naar de schoolpicknick afgelopen vrijdag en kreeg enthousiaste reakties (behalve van zoonlief die de siroop wel erg bitter vond.....hij had per ongeluk in plaats van de gewone siroop de alcoholische versie te pakken!).

Misschien volgend jaar maar meteen wodka-mix maken;

conserveert vast ook prima...

en met terugwerkende kracht denk ik aan die heerlijk geurende jasmijn in mijn oude tuin...hoe zou die het gedaan hebben als siroop?

Recept Vlierbloesemsiroop

* 350 vlierbloesem (mooie schermen gebruiken die nog vol geurende bloemetjes zitten)

* 3 liter water

* 750 gr suiker (of agavesiroop naar smaak)

* sap van 1 citroen

Spoel bloesem voorzichtig af en zet op zn kop op theedoek.

Doe de schermen in grote pan met 3 liter water en sap van 1 citroen.

Zorg dat ze onder water staan (evt iets zwaars erop).

Laat 2 dagen staan op zonnige plek (indien mogelijk).

Zeef mbv schone theedoek en verwarm sap (niet koken!) met suiker of agavesiroop.

Los suiker op en doe van warmte af.

Giet in gesteriliseerde potten en bewaar in koelkast.

Meng naar smaak met water (of wodka/ijs!). Ook lekker over pannenkoeken etc etc...

Recettes pour Bien Vivre

Goed leven is wel aan mij besteed en de titel van dit kookboek dus ook.

Voor mijn laatste verjaardag kreeg ik van een dierbare vriendin een vertaald kookschriftje uit 1870. Franse gerechten zoals ik ze het liefste zie; zonder opsmuk, met mooie ingrediënten en heel erg lekker.

In januari maakte ik kalfsvlees klaar en ik ontdekte gisteren dat ik resten kalfsbouillon in de vriezer had liggen; de hoogste tijd om daarmee iets te doen.

En zoals meestal ga ik dan verder kijken naar welke ingrediënten ik in huis heb en was nieuwsgierig of ik er gerechten bij kon vinden in dat prachtig kookboek.

De aardappelen die ik nog had, heb ik verwerkt in een gerecht met de naam 'pommes fondantes' wat de auteurs vertalen als 'smeltende aardappels' en mensenkinderen...smelten deden ze. Maar niet voordat ze een krokant mondgevoel gaven vol smaak door het opgenomen vocht; kalfsbouillon, flinke scheut witte wijn en slagroom. Verder citroentijm die het ondanks het weer prima doet in mijn balkonbak, knoflook, zout en peper. 40 min op 180 graden. Klaar.

Maar nu nog iets voor bij die aardappels..
Ik had nog een mooie biologische witte kool liggen en een flinke bos selderij en mijn oog viel op het gerecht 'choux farci' dat weliswaar een groene kool voorschreef maar ja ik ben nooit wars van een eigen experiment al was het volgen van dit gerecht voor mij avontuurlijk genoeg.

Kool even koken, gehakt/spek/groente/kuidenmengsel maken en dan de kool ermee vullen, stevig in een doek wikkelen, dicht knopen en een uur koken...daar kwam het op neer.

Ik ben altijd in voor iets nieuws dus ik begon vol goede moed.

Ik zal niet liegen;
het is niet een werkje dat ik op een doordeweekse dag even tussen de bedrijven door zou doen maar ach het is tenslotte weekend en de boys lieten zich met handjes amandelen op de bank door de tv vermaken en wachtten rustig op de dingen die komen zouden. Ik zei maar dat we de Franse maaltijd in stijl zouden gebruiken want uiteindelijk gingen we pas tegen 20.30 uur aan tafel.

Het bewerken van de kool was een klus. Althans voor mij die niet veel fröbeltalent heeft.

Maar het bevredigde op een vreemde manier ook en dat komt waarschijnlijk doordat het kookboek een vertaling is van een frans kookschrift uit 1870. Ik voel me dan op een bizarre manier verbonden met een andere tijd en ontleen daar het geruststellend gevoel aan dat de vergankelijkheid van het bestaan maar een deel van het verhaal is.

Gerechten en ingrediënten leven door en zo kan het zijn dat ik ruim 140 jaar later in een amsterdamse keuken sta te rommelen met een kool, een doek en een stuk touw (nou ja, een schoenveter bij gebrek aan bindtouw).

De vulling maakte ik van gemengd gehakt en spekjes (uiteraard biologisch). Het recept vroeg om varkensgehakt en rauwe ham maar nogmaals, recepten zijn voor mij meer een inspiratiebron dan militair precisiewerk dus ik ga met de Franse slag te werk.

Spannend om de kool uit het kokend water te vissen en uit te pakken; geen idee wat ik aan zou treffen. Maar tijdens het aansnijden kreeg ik zo'n goed gevoel. Het was zo prachtig en bleek ook puur van smaak. Duidelijk ten gevolge van het gebruik van mooie ingrediënten en de eenvoud.

         

De mosterd was een heel mooie uit de natuurwinkel, een aktie voor 1 euro per potje! Zijn van die dingen waar ik erg van kan genieten...

Lekker zoetige tomaten erbij met een vinaigrette.

Simpel.

Precies goed.

Bon appetit!                                                   

Zoutzoete Dadeldip

Ik was gisteren een bevoorrecht mens omdat ik een kookdemo gevolgd heb bij vegetarische chefkok en voedingsspecialist Sarah Britton, die ik kende van haar blog My New Roots.

Niets dan lof over deze sprankelende levenslustige jonge vrouw die met zoveel passie en liefde haar behoorlijke kennis overbracht gedurende de workshop.

Ze heeft laten zien hoe je een 'raw food' maaltijd op tafel kan zetten op basis van noten...zelfgemaakte amandelmelk, van de pulp hummus, walnoten'vlees' met specerijen als tacovulling (de taco's waren koolbladeren, prachtig!) en een mooie salsa voor erbij. Evenals 'sour cream' gemaakt van cashews, heerlijk!

Hoewel ik geen vegetariër ben (wel jaren geweest ooit) en dus ook geen veganist en zelfs geen 'raw foodie'....vond ik de maaltijd dusdanig bevredigend en vullend en vooral lekker dat ik zeker weten dit voor zou durven schotelen aan de grootste carnivoor die ik ken!
(Je weet wie je bent en je mag binnenkort aanschuiven aan mijn eettafel want ik ga graag de uitdaging aan om je lekker te laten genieten zonder dat je 1 seconde je vlees zult missen...)

Er was echter ook een gerecht dat me niet zo vervulde..

Als dessert demonstreerde ze hoe je 'zoute caramel' maakt van dadels en hoewel ik een zoetekauw ben van nature én gek ben op combi zoet/zout was ik toch behoorlijk teleurgesteld over het resultaat.

Waarschijnlijk wekte de titel verkeerde verwachtingen maar de smaak was ook niet naar mijn zin..teveel bijsmaak en ik was niet blij met de tahin die ze gebruikte. Ook zou ik me  misschien moeten schamen (wat ik dus niet doe) maar de halleluja's over de Medjool dadels die klinken uit de culinaire wereld zijn niet aan mij besteed. Ik vind die dadels heerlijk om te vullen met pittige geitenkaas of stevige roquefort bijv maar ik vind ze te zoet in zoete gerechten (en geloof me; ik kan heel veel suiker aan, althans psychisch, mijn lijf denkt daar anders over.). Zout delft dan teveel het onderspit naar mijn smaak.
Ik gebruik liever de kleine ontpitte dadels die ik bij De Tuinen koop....geen idee waar ze vandaan komen en tot welke soort ze behoren. Ik weet dat ze vrij stevig zijn en niet te wee en te zoet van smaak.

Zoonlief is herstellende van ziekte en bij hem steken meteen zn ribbetjes uit als hij een paar dagen niet eet dus tijd om hem wat bij te voeren; heerlijk excuus voor mij om de keuken in te duiken om mijn versie van de 'zout/zoete dadeldip' te maken en ik ben heel tevreden, zo niet dolgelukkig met onderstaand resultaat.
Ik noem het expres geen caramel om geen verkeerde verwachtingen te scheppen en uiteraard ben ik Sarah Britton zeer dankbaar voor haar inspiratie...en plaats hier nog een foto van gisteren waarin alle heerlijkheden uitgestald lagen en wij cursisten ons konden laven aan mooie smaken en tafelgesprekken met deze vrouw die volgens mij een duidelijke missie heeft in haar leven en waar we nog -gelukkig- veel van gaan horen!




Going Nuts; raw food taco maaltijd op basis van noten. Workshop Sarah Britton.



Zoutzoete Dadeldip

* gedroogde dadels (kleine niet te zoete); ik gebruikte een flinke mok/ca 150 gr.
* 2 eetlepels amandelpasta
* half vanillestokje
* scheutje citroensap
* flinke snuf zout (mooi zout, liefst gemalen in de vijzel of vlokken..zoals maldon)
* theelepel biologische appelcider azijn
* beker amandelmelk (ik gebruikte nu uit pak van Provamel, gezoet met agave maar het lekkerste is natuurlijk toch zelfgemaakte)

Week de dadels even in voldoende amandelmelk (ze moeten net onder staan).
Als ze wat zachter voelen doe je ze zónder vocht (wél bewaren) in keukenmachine (ik gebruikte een oude kruidenhakker!).
Doe de merg van het uitgeschraapte (1/2) vanillestokje erbij (stokje kun je doen bij suiker- of zout!- om vanillesuiker/-zout te maken).
Scheutje citroensap, amandelpasta, snuf zout en theelepel appelcider azijn erbij doen evenals scheut amandelmelk en mixen maar.
Af en toe van de randen schrapen en nog amandelmelk toevoegen tot je de gewenste consistentie (dip!) krijgt.

Proef!
Denk; zoet/zout/zuur...die 3 smaken in balans brengen.
Oftewel; als je denkt 'yummy'.... niks meer aan doen!

Heerlijk met stukjes fruit en dat geeft me dan ook - ten onrechte overigens vanwege de behoorlijke voedingswaarde van de dip- het gevoel lekker gezond te snoepen.
Maar perfekt tussendoortje voor kids in de groei...én heerlijk ook als zomers toetje.

Energiebrokken; geen suiker nodig!

De avondvierdaagse is hier begonnen...

Goede reden om eindelijk eens zelf Energiebrokken te maken.
Veel ingelezen op het internet en leek een fluitje van een cent.
Dat was het ook!

Deze brokken zitten vol goede gezonde zaden,granen, zuidvruchten en noten.
Ik heb gezoet met agavesiroop. Het enige ingrediënt dat hier suiker bevat, was de ovomaltine; ik heb een bus staan die op moet ivm houdbaarheidsdatum.
Ik vind de smaak van mout ook heerlijk maar laat gerust weg als je het niet hebt of helemaal geen suiker wilt gebruiken.

Laat je niet afschrikken door de lange ingrediëntenlijst!

Zie het maar als inspiratiebron; de kokosolie heb ik als bindmiddel gebruikt omdat ik geen zin had om te bakken (deze stijven op in de vriezer dus 'no bake' !). Je zou ook roomboter kunnen gebruiken als je geen kokosolie hebt of dat te duur vindt. Ik had het wel in huis en ben helemaal verrukt van dit produkt dat multifunktioneel is en behoort tot de gezonde vetten dus vandaar mijn keuze.

Zo kun je ook gerust de gepofte (en met rijstsiroop gezoete) kamut  vervangen door good old rice rice crispies (of wat gebroken cornflakes). Wij hadden het in huis omdat mijn zonen als vakantietraktatie een lekkere graanontbijt naar keuze mochten uitzoeken en hier zijn ze gek op.
Mocht je net zo gevoelig zijn als ik voor 'voeding met een verhaal' dan kun je hier  lezen hoe de reuze tarwekorrels vanuit Egypte in 1949 hun weg vonden via een Amerikaanse piloot die ze naar zijn vader stuurde die ze vervolgens ging cultiveren.
In de Energiebrokken gebruikt vanwege de lekkere 'crunch' maar ga gerust creatief te werk bij het samenstellen van je ingrediënten.

Voor wat betreft de Chiazaadjes; ook die kun je weglaten of vervangen maar gezond zijn ze zeker (ze bevatten oa de oh zo goede vetzuren Omega-3) maar dat vinden mijn jongens natuurlijk minder interessant dan dat ik ze vertel dat de Azteken en de Maya’s hun krijgers chiazaad gaven als zij extra energie nodig hadden om lange marsen te maken en hun vijanden te verslaan!
Kinderen zijn gevoelig voor dit soort verhalen en ik vertel ze dan ook graag...

En natuurlijk kun je ook iets anders gebruiken in de plaats van Gojibessen maar ze zijn wel erg gezond én hoewel ik ze zelf níet lekker vind los, vind ik ze heerlijk in gerechten zo ook in deze Energiebrokken.

Terug naar het recept;
Ik geef niet echt vaste hoeveelheden want het is toch vooral een kwestie van beginnen met gesmolten kokosolie en dan van alles toevoegen tot het een stevige en lekkere brij is!
Mijn start was zo'n 200 ml kokosolie, dat was wat ik nog over had, heb het containertje in een pan heet water gezet en gewacht tot de olie gesmolten was (heeft een smeltpunt van 24-26 graden). Tussentijds even roeren.
De olie in een bak gedaan en toen de ingredienten er door gemengd.
Na een klein uurtje in de vriezer was het voldoende uitgehard om in brokken te snijden.
Héérlijk!
En een fijn gevoel dat de fruitsuikers in deze brokken langzaam opgenomen worden door je lijf en je van energie voorzien.

Met recht een hoog 'pick me up' gehalte zoals ze zo mooi in het engels zeggen voor voedsel dat je even door een energiedipje heen helpt...

Energiebrokken

Ik gebruikte een ovenschaal van 28 bij 18 cm en sneed hier zo'n 15 brokken uit.

* als basis kokosolie (voor deze schaalafmeting) 200 ml
* 2 el bittere cacaopoeder
* 1 el ovomaltine
* 1 tl kaneel
* snuf fijn zeezout
* hand gesneden gedroogde dadels (ik heb de pitloze kleintjes uit de Tuinen omdat ik die zo lekker vind;-) )
* hand rozijnen
* handje gojibessen
* 2 el chiazaad
* 2 el sesamzaad
* handje zonnebloempitten
* hand gehakte amandelen
* 3 el pindakaas (ongezoete biologisch)
* mok havervlokken (ik heb ze even in de blender gedaan en de pulse knop gebruikt omdat ik ze te grof vond voor dit recept. Je zou ook havermout kunnen gebruiken- géén instant!)
* mok gepofte kamut
* agave naar smaak (of andere zoetmiddel)

Smelt de kokosolie. Dat gaat heel simpel door wat in een bakje te doen en dat in een pan heet water te zetten. Gaat al smelten bij ong 24 graden dus makkelijk. Even doorroeren en als het eenmaal vloeibaar is in een mengkom doen.

Voeg de ingrediënten toe en meng goed.

Proef en doe naar smaak agavesiroop erbij (klein beetje tegelijk want agave is een stuk zoeter dan suiker!).

Als het een stevige lekkere brij is, schep het dan in een ovenschaal die de vriezer in kan.
Druk de bovenkant goed aan en zet in vriezer tot het uitgehard is (ongeveer een uur).

Snijd dan in brokken en verpak ze individueel en leg weer in de vriezer tot gebruik.

Zondagochtend ontbijt; zuivelvrije speltpannenkoekjes met aardbeien.

'Spelt maakt deugdelijk bloed, geeft een rein gemoed en de gave van blijmoedigheid'

Zover als Hildegard von Bingen ging met haar uitspraak gedaan in de 12e eeuw ga ik niet maar ik meen haar te kunnen begrijpen in haar overtuiging dat spelt alles bezit wat een mens nodig heeft om te leven.


Hoewel ik echter erg gevoelig ben voor voeding met een lange historie (spelt wordt al zo'n 7000 jaar verbouwd en is oa gevonden bij Romeinse opgravingen)

vind ik vooral de smaak erg prettig; robuust en nootachtig.

Deze pannenkoekjes zijn echter zeer verfijnd van smaak; ik dank Julie Smith voor de inspiratie door het plaatsen van een soortgelijk recept op haar FB pagina ' mummalovescake'.

Leuk ook dat het recept geen zuivel bevat en geen suiker!
(maar het staat je natuurlijk vrij om melk te gebruiken en ipv soyayoghurt kun je prima sour cream toevoegen)
Wij vinden deze pannenkoekjes heerlijk met agavesiroop maar ook met wat honing of maple syrup zijn ze lekker (en mijn jongste zoon eet ze het liefste naturel!).

Zuivelvrije Speltpannenkoekjes met aardbeien

* 225 gr speltbloem
* 1 eetlepel bakpoeder
* snuf zout
* 2 eieren
* 30 gr soya yoghurt
* 125 ml amandelpasta
* 175 ml water
* kokosolie om in te bakken (tenzij je een heel goede pan hebt met anti aanbak dan hoeft het niet)
* pond aardbeien voor erbij
* theelepel balsamico azijn

Snijd de kroontjes van de aardbeien, snijd ze doormidden en sprenkel er een theelepel balsamico azijn over. Laat marineren terwijl je de pannenkoekjes bakt.

Zeef droge ingrediënten in beslagkom
Doe de eieren erbij
Meng soya yoghurt erdoor evenals amandelpasta en water (totdat je gewenste dikte krijgt..niet te dun!)
Laat het beslag even- 15 min is prima- rusten en bak ze licht goud van kleur - een groentelepel per keer- diameter ongeveer 7 cm.

Tomatensalade met oud brood en basilicum

Tis wat het is en in dit geval simpel.

Nadat ik in 'Keuken' van Nigella Lawson een recept voor tomatensalade met brood tegen was gekomen en ook vandaag in de Allerhande een versie,
leek me het moment daar om er mee aan de slag te gaan.

Vanwege de vakantie hadden wij deze week echt lekker brood in huis van de natuurwinkel maar in tegenstelling tot de kleffe (doch goedkope!) fabrieksbrood, wordt deze vrij snel oudbakken.

Perfekt ingrediënt voor deze salade.
En nee, ziet er weliswaar niet waanzinnig uit maar gebruik je andere zintuigen maar zoals je 'innerlijke neus en tong' en het watertanden begint bij het lezen van de ingrediënten.

Tenminste zo werkt dat meestal bij mij tijdens het lezen van een kloppend recept...

Tomatensalade met oud brood.

* zo'n 250 gr oudbakken brood in stukjes...laat het lekker uitdrogen zodat het de sappen straks beter opneemt
* zo'n 500 zoete lekkere tomaten (ik had de trostomaten van de AH die deze week in aanbieding zijn en waren helemaal ok maar volgens mij zijn die net niet gebarsten tomaten van de turkse groenteman ook een aanrader voor dit recept)
* flinke bos basilicum (en wel lekkere; ik proef meestal een blaadje in de super want ik wil zeker weten dat er nog smaak aan zit en natuurlijk zet ik ook áltijd mijn grote gok in de bos want als het nergens naar ruikt- zoals die zielige bosjes in de koeling- dan koop ik het níet. Tip: Lidl heeft regelmatig biologische kruidenpotten voor een fijne prijs.)
* 1 rode ui
* knoflook
* 1,25 +/- dl olijflolie
* 4 el (60 ml) rode wijn azijn
* 1 theelepel zout uit de vijzel
* ienieminie straaltje agavesiroop (of gewoon lepeltje suiker;-) )

Snijd rode ui in halve maantjes, doe ze in de slabak en gooi de azijn er over.
Rasp de knoflook en gooi over ui (ik heb zo'n super leuk raspje uit Frankrijk die eigenlijk heel onpraktisch is omdat de knoflooksmurrie er maar moeilijk weer uit gaat maar ik pak gewoon wat tomatenstukjes en wrijf die extra door het rasp bakje....pure nostalgie, gebruik gerust een knoflookknijper als je wat praktischer van aard bent).
Maak de tomaten klein (La Lawson maakt er een punt van om de pitjes te verwijderen maar ik kan me ook iets herinneren uit een oud kookboek van haar dat ze schreef een hekel te hebben aan tomaten koud in salade...Ik vind zoete tomaten heel erg lekker en heb geen moeite met pitjes. Als je wilt kun je ze ontvellen door kokend water erover te gooien, even te wachten en de velletjes eraf te trekken maar ook daar doe ik bij deze salade niet aan..)
Hup...tomaten over ui/knoflook/azijn.
Zoet erbij. Zout erbij.
Brood boven de bak verkruimelen.
Olie erbij.
Baslicumblaadjes erbij en husselen maar!

Het recept van Nigella geeft aan dat je idealiter de bak laat staan tot de volgende dag om de smaken goed te laten intrekken.
Dat hebben wij niet helemaal gered; flink gegeten en de rest in de koeling.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik benieuwd ben naar de smaak van de tomaten morgen want ik heb ooit geleerd om geen tomaten in de koelkast te bewaren maar wellicht is het zo, behandeld in een salade en al goed gerijpt, een ander verhaal.

Mocht het morgen tegenvallen dan kom ik het hier melden.
Vandaag hebben de boys en ik fantastisch lekker gegeten...
ook omdat bevriende kok ons een waanzinnig lekker kip gerecht in de handen geschoven heeft waardoor we flink gelunched hebben...
Deze salade was voor ons 3tjes in elk geval een prima vullende maaltijd.